In de jaren negentig hebben duizenden Nederlandse echtparen kinderen uit China geadopteerd. Nu die kinderen volwassen worden, stellen ze vragen over hun adoptie. China-correspondent Cindy Huijgen (32) komt tot een pijnlijk inzicht. ‘Kinderen zoals ik werden gezien als handelswaar.’
Ik werd in 1993 als peuter door Nederlanders vanuit China geadopteerd. Als kind fantaseerde ik urenlang over mijn onbekende biologische ouders. Ik heb schriften vol verhalen over een echtpaar dat met een tuktuk door rijstvelden van dorp naar dorp reist, op zoek naar informatie over de verblijfplaats van hun dochter. En over een Chinese vrouw die jaar in, jaar uit dezelfde kleren draagt, zodat ze geld kan sparen voor een vliegticket naar Nederland. In Amsterdam zou ze babyfoto’s ophangen en in gebrekkig Engels aan iedereen uitleggen dat ze op zoek was naar haar dochter.