De theebergen in het dorp Meijiawu droegen vroeger de naam van een familie. “Dan wist je precies van wie de thee was”, zegt de 66-jarige Zhu Yuejin. Het dorp maakt deel uit van de zuidelijke Chinese stad Hangzhou, en het leven van de inwoners draait al generaties om thee. Restaurants hebben gerechten met theebladeren op het menu, er staan standbeelden van theepotten en zo ver het oog reikt zijn de bergen gevuld met rijen aan theebomen.
Toeristen leggen regelmatig de pracht van de groene velden vast met hun telefoon. Zhu wandelt door zijn velden met zwarte slippers, een korte broek en een doorweekt T-shirt. Het is 41 graden Celsius en de zon brandt op zijn bezwete rug. Opeens stopt hij en wijst naar wat bomen op de tweede rij. “Zie je dat al die theebladeren bruin zijn? Die zijn verbrand door de hoge temperaturen”, zegt hij.
Ooit begon Zhu’s betovergrootvader met het verbouwen van Longjingcha (thee van de draakput). Deze groene thee wordt gemaakt van jonge bladeren en heeft een frisse, nootachtige smaak. In China staat Longjingcha bekend als een prestigieuze, traditionele theesoort die het metabolisme zou bevorderen en de concentratie zou verbeteren.